नयाँ संविधान: राजनीतिक मलको डिपार्टमेन्टल स्टोर

–दधिराम आचार्य
अर्थ राजनीतिले पूर्ण रोजगेरीलाई विकासको परिसूचक मानेको छ । विकास भन्नु र पूर्ण रोजगारी भन्नु एउटै कुरा हो । विकास माने पूर्ण रोजगारी साधन र साध्य दुवै हो ।

यो स्वतन्त्रता जस्तै जो आफैमा साधन र साध्य हो । संसारमा खोजेको पाइन्छ । गन्तव्य नै निर्धारित छैन भने निर्णयहीनताको अवस्थामा पुगिन्छ । नेपालको अर्थ राजनैतिक अवस्था यही हो । संविधान निर्माणलाई लक्ष्य मानियो । जस्तो भएपनि जारि भयो । लक्ष्य निर्धारण जे गरियो सो प्राप्त भयो । पूर्ण रोजगारी अर्थात विकास खोजिएको हैन । संविधान निर्माणलाई किन उद्देश्य बनाइयो ? किन कि नेपालको राष्ट्र निर्माणको औचित्यलाई इन्कार गर्नु थियो । नेपाललाई असफल राष्ट्र सिद्ध गर्नु थियो । संविधान निर्माण भनेको गलत उदेश्य हो । नेपाललाई लक्ष्य बिनाको बेबारिसे राष्ट्र सिद्ध गर्नु हो ।

विगत पाँच हजार वर्ष देखि विश्व रंगमन्चमा उपस्थित राष्ट्रलाई राष्ट्र नै हैन भनेर सिद्ध गर्ने विषयमा नेपालको हित नचाहने देशी विदेशी तत्वहरू एक हद सम्म सफल भए । म हुनु आफै एक वास्तविकता हो । तपाई हुनुलाई पनि बास्तबिकता मान्न सकिन्छ । तपाइ एक वास्तविकता हो कि हैन भनेर प्रमाणित गर्नु आबश्यक छैन । यो सम्बिधान निर्माण यस्तै पागलपन हो । नेपालीहरूले हामी पागल नै हौ भनेर आफ्नो परीक्षा आफै दिए र पागलको प्रमाणपत्र लिए । संविधानसभा यस्तै एउटा पागलखाना हो । पागलको प्रमाणपत्र जारी गराउने काममा सफलता पायौ भनेर मखलेल छन् बहुदलीय मोर्चा । पागलमा प्रमाणित हुन पाएको गौरब । काशी जाने कूतिको बाटो भनेको यही हो ।

बुद्धिमान राष्ट्रिय नेतृत्वले यस्तो गलत निर्णय लिदैन । विकासशील देशमा ७० प्रतिशत मानिस असमान्य मानसका हुन्छन् भनेको सिद्ध भयो । कतिलाई राजनैतिक उद्योग चलाउनु थियो । कतिलाइ राजनैतिक मल चलाउनु थियो । कतिलाई जे खोजेपनि पाइने डिपार्टमेन्टल स्टोर । यो सबै पाइन्छ संविधानमा । जनताले माल पाउदैनन्, पैसा हुँदा पनि । सामानको सूचि पाउछन् । मुखियाहरूले नगद नारायण पाउछन् । जनताको काम “जोडगर बराजै तिमलाई हाम्रो साथ छ”। साढे जुधाएर रमिता हेर्ने चलनसँग ठिक मिल्दो जुल्दो । यसबाट नेपाली समाजलाइ क्षत विक्षत (पक्ष बिपक्षमा)पार्नु थियो । कस्को स्वार्थमा रहेछ प्रष्ट छ ।

SHARE THIS